استاندارد ملی ایران ISIRI, مقالات

استاندارد ملی تجهيزات حفاظت در برابر سقوط از ارتفاع – ابزارتكيه گاهي

استاندارد ملی کمربند ایمنی و لنیارد

معرفی استاندارد ملی تجهيزات حفاظت در برابر سقوط از ارتفاع – ابزارتكيه گاهي

 

استاندارد ملی ایران ISIRI

10304

1ST.Edition

تجهيزات حفاظت در برابر سقوط از ارتفاع – ابزارتكيه گاهي


Protection against falls from a height

Anchor devices

پيشگفتار

استاندارد ” تجهيزات حفاظت در برابر سقوط از ارتفاع – ابزارتكيه گاهي”كه پيشنويس آن در كميسيونهاي مربوط توسط (موسسه استاندارد و تحقيقات صنعتي ايران) تهيه و تدوين شده و در سيصد و سي و يكمين اجلاس كميته ملي استاندارد مكانيك و فلزشناسي مورخ 62/21/68 مورد تصويب قرار گرفته است، اينك به استناد بند يك ماده 3 قانون اصلاح قوانين و مقررات موسسه استاندارد و تحقيقات صنعتي ايران، مصوب بهمن ماه 1371، به عنوان استاندارد ملي ايران منتشر مي شود.

براي حفظ همگامي و هماهنگي با تحولات و پيشرفتهاي ملي و جهاني در زمينه صنايع، علوم و خدمات ،استانداردهاي ملي ايران در مواقع لزوم تجديدنظر خواهد شد و هر پيشنهادي كه براي اصلاح و تكميل اين استانداردها ارائه شود، هنگام تجديدنظر در كميسيون فني مربوط مورد توجه قرار خواهد گرفت. بنابراين ،بايد همواره از آخرين تجديدنظر استانداردهاي ملي استفاده كرد.

 

منبع و مأخذي كه براي تهيه اين استاندارد مورد استفاده قرار گرفته به شرح زير است:

 

-Din EN 795 : 1996, Protection against falls from a height – Anchor devices

 

 

” تجهيزات حفاظت در برابر سقوط از ارتفاع – ابزارتكيه گاهي”

 

هدف ودامنه كاربرد

اين استاندارد الزامات، روشهاي آزمون نشانه گذاري و دستورالعمل هاي بكارگيري ابزار تكيه گاهي مي باشد كه خاص استفاده براي تجهيزات جلوگيري ازسقوط فردي درارتفاع مي باشد

اين استاندارد براي قلابهاي طراحي شده بر اساس استاندارد EN517 يا مسير راهپيمائي بر اساس استاندارد EN516 و تكيه گاه ثابت كه شكل دهنده قسمتي ازسازه اصلي است، بكار نميرود  .

 

مراجع الزامي

مدرك الزامي زيرحاوي مقرراتي است كه در متن اين استاندارد ملي ايران به آنها ارجاع داده شده است .بدين ترتيب آن مقررات جزئي از اين استاندارد ملي ايران محسوب مي شود. در صورتي كه به مدركي با ذكر تاريخ انتشار ارجاع داده شده باشد، اصلاحيه ها و تجديد نظرهاي بعدي آن مورد نظر اين استاندارد ملي ايران نيست. در مورد مداركي كه بدون ذكر تاريخ انتشار به آنها ارجاع داده شده، همواره آخرين ويرايش و اصلاحيه هاي بعدي آنها مورد نظر است.

 

 

تعاريف واصطلاحات

دراين استاندارد تعاريف واصطلاحات ذيل به كار مي رود:

1-3تكيه گاه

يك جزء يا مجموعهاي از اجزا يا قسمتها كه يك يا چند نقطه تكيه گاه را تشكيل ميدهند.

2-3 عناصر يا اجزا

يك قسمت از اجزاء يا زير مجموعه، طناب، منسوج، عناصر اتصال، اتصالات،وخطوط تكيه گاهي مثال هائي براي عناصر مي باشند.

3-3 اجزا يا مولفه

يك قسمت از سيستم دريك نقطه  قابل فروش توسط سازنده، با بسته بندي تهيه شده، نشانه گذاري و راهنمائي استفاده. محافظ بدن ولنياردها مثالي براي اين منظور هستند.

4-3نقطه تكيه گاه

جزئي كه تجهيزات حفاظت فردي پس از برقراري ابزارتكيه گاه بتواند به آن وصل شود.

5-3تكيه گاه سازه اي

يك جرء يا مجموعهاي از اجزاء كه به طور دائم به يك سازه ايمن (وصل) شده است، كه به آن يك ابزار لنگري يا تجهيزات حفاظت فردي ميتواند متصل گردد.

6-3تكيه گاه سازهاي انتهائي

تكيه گاه سازهاي در هر انتهاي يك خط تكيه گاهي منعطف.

7-3كيه گاه سازهاي مياني

تكيه گاه سازهاي كه بنا به نياز بين تكيهگاه سازهاي انتهائي وصل ميگردد.

8-3خط تكيه گاهي

يك خط قابل انعطاف لایف لاین  بين تكيه گاههاي سازهاي كه تجهيزات محافظت فردي ميتواند به آن وصل گردد.

9-3ريل تكيه گاه

يك خط سخت و محكم لایف لاین ریلی بين تكيه گاههاي سازهاي كه تجهيزات محافظت فردي ميتواند به آن وصل گردد.

10-3نقطه تكيه گاهي متحرك

جزء متحرك اضافه شده به خط تكيه گاه يا ريل تكيه گاه كه تجهيزات محافظت فردي مي تواند به آن وصل گردد.

10-3ايست پاياني

حالتي كه مطمئن مي سازد تجهيزات محافظت فردي يا تكيه گاه متحرك از ابزار تكيه گاه بطور غيرارادي نتواند جدا گردد.

12-3اتصال

يك لنيارد، جاذب انرژي يا ديگر ابزارها كه متصل به نقطه تكيه گاهي متحرك از يك خط تكيه گاهي مي باشد و ويژگيهاي مورد نظرسازنده را انجام ميدهد.

13-3رده ها

3- 13- 1رده A

1-1-13-3ردهA1

ردهA1 درسازههاي با طراحي سطوح افقي، عمودي، شيبدار مانند ديوارها ستونها ديرك ها( به شكل 1مراجعه گردد) ميتواند بكار رود  .

 

نقطه تكيه گاهي متحرك

 

شكل 1- رده A2 در برگيرنده تكيهگاههاي سازهاي طراحي شده براي سقفهاي شيبدارميباشد.

 

2-1-13-3رده A2

 

 

شكل 2: رده A2-مثا ل براي تكيهگاههاي سازهاي طراحي شده براي اتصال به  سقفهاي شيب دار

 

2-13-3رده B

رده B در برگيرنده تكيهگاههاي موقتي قابل انتقال (به شكل 3 مراجعه نمائيد)

 

ج )سه پايه                          ب)……..                     الف)حلقه متقاطع

شكل3-  مثال براي تكيه گاههاي موقتي قابل انتقال

 

3-13-3رده C

ردهC در برگيرنده تكيه گاههاي مربوط به خطوط افقي و منعطف ميباشد. (به شكل 4مراجعه شود). براساس اين استاندارد، منظور از خط افقي خطي است كه با افق زاويه بيشتر از 15درجه نداشته باشد.

الف) ابزار تكيه گاهي براي مثال برروي سقف

 

ب) ابزار تكيه گاهي براي مثال برروي ……..

 

1-تكيه گاه سازه اي انتهائي                                                     3-نقطه تكيه گاهي متحرك

2-تكيه گاه سازه اي مياني                                                       4-خط تكيه گاه

 

شكل 4-  رده C – تكيه گاه هاي مربوط به خطوط افقي ومنعطف

 

4-13-3ردهD

رده D در برگيرنده ابزار تكيه گاهي مربوط به ريلهاي افقي صلب ميباشد.

 

شكل5-ردهD– مثال براي ابزار تكيه گاهي مربوط به ريل هاي افقي صلب

 

5-13-3ردهE

رده E در برگيرنده كارگاه هاي به همراه وزن ساكن بر روي سطوح افقي ميباشد (به شكل 6 مراجعه شود). براي استفاده از تكيه گاه وزن ساكن، منظور از يك سطح افقي سطحي است كه  با سطح افق بيشتر از 15درجه اختلاف نداشته باشد

1- نقطه تكيه گاه

شكل6 : مثال براي تكيه گاه وزن ساكن

الزامات

1-4 الزامات اسباب آزمون

1 -1-4الزامات اسباب آزمون استاتيك (ايستا)

اسباب آزمون استحكام ايستا بايد مطابق بابند4-1 استاندارد EN364-1992 مطابقت داشته باشد.

 

4- 1- 2     الزامات اسباب آزمون ديناميك(متحرك)

4- 1- 2- 1 اندازه گيري نيرو براي كاربرد عمومي

اسباب آزمون استحكام متحرك بايد مطابق بابند4-4و 4-5و 4-6 استاندارد EN364-1992 مطابقت داشته باشد.

 

4- 1- 2- 2  اندازه گيري نيرو براي خطوط افقي

ابزار اندازه گيري نيرو براي خطوط افقي بايد قابليت اندازه گيري از2 تا40كيلونيوتن را داشته باشد.

در تمامي روشها ديگر مطابقت با بند 2 -4-4 استاندارد  EN364-1992مطابقت داشته باشد.

 

4- 2الزامات عمومي براي ابزارهاي تكيه گاهي

ابزار(هاي) تكيه گاهي ،نقطه/ نقاط تكيه گاهي و نقطه/ نقاط تكيه گاهي متحرك بايد به گونهاي طراحي گردند تا تجهيزات حفاظت فردي بتواند به طورصحيح به آن متصل گردد و جداشدن غيرارادي آن ممكن نباشد.

در جائيكه ابزار تكيه گاه از بيش از يك جزء تشكيل شده باشد، طراحي بايد به گونهاي باشد تا سر هم شدن آن اجزاء توسط قفل شدن در يكديگر صورت پذيرد.

لبه هاي خارجي يا گوشه ها بايد با شعاع حداقل 05 ميليمتر يا پخ 45درجه صاف شوند.

تمامي قسمتهاي فلزي ابزار تكيهگاهي بايد با بند 4-4 استاندارد EN364-1992 مطابقت داشته باشند.

قسمتهائي كه در طراحي در ناحيه خارجي و در تماس با شرائط محيطي قرار دارند بايد حداقل باشاخصهاي گالوانيزه گرم بند4 4-استاندارد EN364-1992 برابري نمايند.

وزن ساكن ابزار تكيه گاه نبايد درجائي كه فاصله تاكناره سقف كمتراز2500ميلي مترباشد،استفاده گردد.

وزن ساكن ابزارتكيه گاه درجائي كه احتمال خطر يخ زدگي يا برفك باشد ،نبايداستفاده گردد.

 

 

شكل7- محدوده فاصله تا كنار سقف براي وزن ساكن ابزارتكيه گاه

 

3-4الزامات اختصاصي براي ابزارگارگاه

1-3-4رده A

1-1-3-4ردهA1 آزمون تعيين نوع براي ابزارتكيه گاه متصل به سطوح افقي، عمودي و شيب دار.

همانگونه كه در بند 1-2 -5 آمده يك نيروي ايستا به ميزان 10كيلو نيوتن در جهاتي كه بتواند اعمال شود بايد واردگردد. نيرو بايد براي مدت 3 دقيقه اعمال شود.

ابزار تكيهگاه بايد بتواند آن را تحمل نمايد.

همانگونه كه در بند 3-2 -5 آمده، يك آزمون استحكام متحرك بايد انجام شود تكيه گاه بتواند وزنه را بگيرد.

 

1-1-3-4 ردهA2-آزمون تعيين نوع براي ابزارهاي تكيهگاه متصل به سطوح شيبدار

همانگونه كه در بند 1-2 -5 آمده يك نيروي ايستا به ميزان 10كيلو نيوتن در جهاتي كه بتواند اعمال شود بايد وارد گردد. نيرو بايد براي مدت 3 دقيقه اعمال شود.

همانگونه كه در بند 3-2 -5 آمده، يك آزمون استحكام متحرك بايد انجام شود تكيه گاه بتواند وزنه را بگيرد.

 

2-3-4 رده B-آزمون تعيين نوع براي ابزارهاي تكيه گاه موقتي

همانگونه كه در بند 1 -2-5 آمده يك نيروي ايستا به ميزان 10كيلو نيوتن درجهاتي كه بتواند اعمال شود بايد وارد گردد. نيرو بايد براي مدت 3 دقيقه اعمال شود.

ابزارتكيه گاه بايد بتواند آن را تحمل نمايد.

همانگونه كه در بند 3-2 -5 آمده، يك آزمون استحكام متحرك بايد انجام شود تكيه گاه بتواند وزنه را بگيرد.

 

3-3-4ردهC ابزارتكيه گاه باخط تكيه گاهي افقي و منعطف

1-3-3-4كليات

طراحي بايد به گونهاي باشد تا نقطه تكيهگاه متحرك بطور غير ارادي نتواند جدا شود بطور مثال محل توقف انتهائي بايد محكم باشد. اگر تكيه گاه متحرك مجهز به يك ابزار ويژه براي بازشدن باشد، طراحي بايد به گونهاي باشد تا با دوحركت ارادي پشت سرهم باز يا بسته شود.

براي ابزارهاي با خطوط تكيه گاهي افقي از طناب بافتني، دوخته شده يا طناب سيمي، حداقل استحكام گسيختگي طناب يا ………بايد حداقل دو برابر حداكثر كشش طراحي شده براي خط در هنگام بروز حادثه و براي آن ابزار باشدكه توسط آزمون يا محاسبه اثبات شده .اين قبيل ابزارها بايد با استفاده از روشهاي سازنده طراحي گردند. اين روشهاي طراحي بايد مطابق بند 3 -3-3-4 اثبات شوند. (اين اصول همچنين بايد زماني كه سازنده استفاده همزمان دو يا چند نفر از ابزار را داده باشد نيز بكاررود)

تمام  اجزاء ديگر تحمل كننده نيرو در مسير اعمال نيرو از ابزار تكيه گاه( مثلاً تكيه گاههاي سازهاي پست، صفحات تحمل نيرو، پيچها و…) و اتصال خط تكيه گاه به سازه اصلي بايد به گونهاي طراحي شوند تا در مقابل دو برابر نيروي اعمالي به آن اجزاء به هنگام اتفاق جلوگيري ازسقوط يا عمليات بازيابي( محاسبه بايد توسط يك مهندس ذيصلاح انجام گردد) ايستادگي نمايند.

جائي كه  طراحي ابزارهاي خط تكيهگاه افقي منعطف نيازمند اتصال بيروني مطابق الزامات استانداردEN354،  EN360،EN355، چنين اتصالاتي بايد مطابق با بند 2-3-3 -4 و 4-3- 3-4 باشند.

 

2-3-3-4 آزمون تعيين نوع –استحكام ايستائي

نمونهاي شاهد خطوط تكيه گاهي ،اتصالات و قسمتهاي انتهائي (مثلاً اتصالات قالبگيري شده يا پرسي) ايد طبق بند 4-2-5 تا 5- 1 مورد آزمون ايستائي قرار گيرند، زمان مجاز اعلام شده بر اساس طراحي نيروي مجاز اعلام شده توسط سازنده ميباشد. نيرو به مدت 3 دقيقه بايد اعمال گردد. نمونه بايد نيرو را تحمل نمايد.

 

3-3-3-4 آزمون تعيين نوع –عملكرد ديناميكي (متحرك)

سازنده بايد توسط يك سري آزمونها( مطابق بند 2-4 -3 -5 كه، با انتخاب مناسب يك سيستم از طولهاي متفاوت و……… ( با زاويه09 درجه كناره اتصالات اگر كه خود قسمتي از ابزار باشد) كشش خط وخم شدن آن نبايد از 02 درصد از آنچه توسط روشهاي سازنده مورد انتظار ميباشد، تفاوت نمايد.

 

4-3-3-4 آزمون تعيين نوع -استحكام متحرك (ديناميك )

يكي از ابزارهاي اضافه شده به بند 3 -3-3-4 بايد براي آزمون استحكام متحرك مطابق بند 5- 3-4-3 انتخاب گردد. ابزارها نبايد وزنه را رها نمايند.

 

4-3-4  ردهD- آزمون تعيين نوع براي ابزارهاي همراه با خطوط مستحكم تكيه گاهي

يك آزمون ايستائي با اعمال يك نيروي10كيلونيوتني به شرح بند 5-2-5 در تمامي جهات ممكن بايد انجام گردد نيرو به مدت 3 دقيقه نگه داشته شود. ابزار تكيهگاه بايد نيرو را تحمل نمايد.

يك آزمون استحكام ايستا همانگونه كه در بند 5-3-5 آمده بايد اعمال گردد. وزنه در حال سقوط بايد گرفته شود.

اگر راهنمائي سازنده استفاده همزمان دو يا چند نفر را مجاز دانسته باشد، يك آزمون ايستائي همانگونه كه در بند 5 -2-5 آمده با يك نيروي KN10براي فرد اول و به ازاء هر نفر ديگري KN 1 (براي مثال براي 3 نفر KN + 1 KN+ 1 KN=12 KN01) نيرو به مدت 3 دقيقه نگه داشته شود. ابزار تكيه گاه بايد نيرو را تحمل نمايد.

 

5-3-4  ردهE-آزمون تعيين نوع براي ابزار تكيه گاهي وزنه

يك آزمون متحرك همان گونه كه در بند 5-3- 6آمده بايد اعمال گردد. جابجائيL مركز وزنه ابزار تكيهگاهي نبايد از mm1000 بيشترشود. جابجائي H بايد پس از گذشت 3 دقيقه از آزمون سقوط اندازهگيري شود و نبايد از  mm1000بيشترگردد.

 

 روش هاي آزمون

1-5اصول اوليه

نمونه ابزار تكيه گاهي بايد با نيروئي كه در حين كار مورد انتظار است آزمون گردد. تركيب انجام آزمون  بايد مطابق راهنمائي سازنده باشد. درجائي كه كاربرد داشته باشد، علاوه بر بارگذاري اوليه و به عنوان بدترين حالت  براي هرنوع از ابزار تكيه گاه  .

 

1-1-5 روش اجرائي انجام آزمون استحكام ايستائي

2-5ردهA1 ابزار تكيه گاه

ابزار تكيه گاه را بر اساس راهنمائي نصب سازنده به نمونه مشابه سازهاي كه قرار است بر روي آن بكار رود نصب نمائيد (شكل 8 حداقل اندازه نمونه ديوار آجري را نشان ميدهد).

اسباب آزمون استحكام ايستائي (1 -1-4)را براي اعمال نيروي آزمون در جهت يا جهات استفاده نصب نمائيد و نقطه تكيه گاه را به نيروي آزمون ايستائي آمده در بند 1-1-3 -4 وصل نمائيد و مشاهده كنيد كه آيا نقطه تكيه گاه نيرو را تحمل مينمايد يا خير  .

 

شكل 8- حداقل اندازه ديوارآجري

 

2-2-5ردهA2-  ابزارتكيه گاه

ابزار تكيه گاه را بر اساس راهنمائي نصب سازنده به نمونه مشابه سازهاي كه سازنده مدعي مناسب بودن آن ميباشد نصب نمائيد

اسباب آزمون استحكام ايستائي (1 -1-4) را براي اعمال نيروي آزمون درجهت ياجهات استفاده نصب نمائيدونقطه تكيه گاه رابه نيروي آزمون ايستا ئي آمده دربند 2 -1-3-4 وصل نمائيد و مشاهده كنيد كه آيا نقطه تكيه گاه نيرو راتحمل مي نمايد ياخير.

 

3-2-5 ردهB  ابزارتكيه گاهي

اسباب آزمون استحكام ايستائي (1 -1-4)را براي اعمال نيروي آزمون در جهت يا جهات استفاده نصب نمائيد و نقطه تكيهگاه را به نيروي آزمون ايستائي آمده در بند 2 -3-4 وصل نمائيد و مشاهده كنيد كه آيا نقطه تكيه گاه نيرو را تحمل مينمايد يا خير  .

 

4-2-5ردهC  ابزارتكيه گاهي

نمونه خط تكيهگاهي همراه با اتصالات خط و قسمتهـاي انتهـائي آن رامطـابق بنـد 4-1-1اسـباب آزمـون استحكام ايستائي، نصب نمائيد.ونيروي آزمون را مطابق بند 4-3-3-2اعمال نمائيد. و مشاهده كنيد كـه آيـا اين مجموعه نيروي وارده را تحمل مينمايد يا خير  .

 

5-2-5   ردهD  ابزارتكيه گاهي

نمونه ريل تكيهگاهي همراه با تكيهگاههاي سازه اي را مطابق بند 1-1-4 اسباب آزمـون اسـتحكام ايسـتائي، نصب نمائيد. بر روي نقطه تكيهگاهي متحرك، نيروي آزمون را مطابق بند 4-3-4را بر روي غير دلخواهتـرين نقاط ايستا اعمال نمائيد. و مشاهده كنيد كه آيا اين مجموعه نيروي وارده را تحمل مينمايد يا خير  .

 

3-5روش اجرائي آزمون متحرك (ديناميك)

1-3-5كليات

لنياردهاي آزمون طناب رشتهاي مورد نياز براي آزمون رده A و B ابزار تكيهگاهي بايـد از سـه  گـروه رشـته ساخته شده باشند، به قطر 12ميليمتر طناب پلي آميد (نايلون) مطابق استانداردISO1140. يك چشمه بـه طول (01+57) ميليمتر بايد با 5 لوله مخروطي كوتاه (انگشتانهاي) به هر انتهـاي لنيـارد بهـم تابيـده شـو د .طول موثر لنيارد اندازهگيري شده با نيروي N (5+54) بايد (05+2000) ميليمتر باشد.

 

2-3-5 ردهA1 و ردهB ابزارتكيه گاهي

يك انتهاي لنيارد آزمون را به منظور اتصال دهنده به ابزار تكيه گاه تحت آزمون و انتهاي ديگـر ر ا بـه عنـوان اتصال دهنده به وزنه 100كيلوگرمي ببنديد.

در حداقل ارتفاع 300 ميليمتري از نقطه لنگري و در وضعيت افقي و به عنوان ابزارسريع رها كننده، وزنه را نگه داريد به گونهاي كه وقتي رها گرديد بطور آزاد قبل از آنكه لنيارد شروع به گيرش نمايد به ميزان (05+2500) سقوط آزاد داشته باشد .

 

3-3-5  ردهA2 ابزار لنگري

ابزارتكيه گاه را مطابق راهنمائي نصب در وضعيتي كه با خط عمود بيش از02 درجه تفاوت نداشته باشـد،  بـه نمونه سازهاي كه قرار است بر روي آن بكار رود نصب نمائيد. يك انتهاي لنيارد آزمون را به عنوان اتصال بـه ابزار لنگري و سر ديگر آن را نيز به وزنه متصل نمائيد.

درحداقل ارتفاع 300ميلي متري ازنقطه لنگري ودروضعيت افقي وبه عنوان ابزارسريع رهاكننده،وزنه   رانگه داريد به گونه اي كه وقتي رها گرديد بطور آزاد قبل ازآنكه لنيارد شروع بـه گيـرش نمايـد بـه ميـزان (05+2500)سقوط آزاد داشته باشد . وزنه رارها كرده ،مشاهده نمائيد كه آيا گرفته مي شود .

 

1- ابزار اندازهگيري نيرو

 

شكل9-آزمون عملكرد متحرك براي ابزارتكيه گاه طراحي شده براي اتصال به سقف هاي شيب دار.

 

4-3-5   ردهC ابزارتكيه گاه

يك لنيارد زنجيري لازم است كه بايد مطابق بند 1-1-4-3-5 استاندارد EN364:1992 باشد.

 

5-3-4-2 روش اجرائي آزمون عملكرد ديناميك(متحرك) 

هر ابزار تكيه گاهي را مطابق راهنمائي نصب سازنده نصب كنيد.

به يك انتهاي تكيه گاه سازهاي و درخط بـه خـط تكيـه گـاه ي ،يـك ابـزا ر انـداز هگيـري نيـرو (لودسـل- بـه شكل10مراجعه گردد). اگر يك قسمت گوشهاي با زاويه09 درجه يا بيشتر به ابزار اضافه شد، يك ابزار اندازه گيري ديگر بايد به انتهاي ديگر ابزارتكيه گاهي اضافه شود.

لنيارد زنجيري را مطابق بند 1-2-1-4 اسباب اندازهگيري نيرو به نقطه تكيه گاهي متحرك متصل نمائيـد. و سر ديگر لنيارد را به وزنه 100كيلوگرمي متصل نمائيد.

نقطه تكيهگ اهي متحرك را در وضعيت مركزي (وسط تكيه گاههاي سازهاي) آزمون متصل نمائيد.

وزنه را براي ايجاد انرژي كافي سقوط به ميزان 6 كيلونيوتن براي رسيدن به حالت ماكزيمم نيروي جلوگيري از سقوط بر روي زنجير، بلند كنيد. در حداكثر فاصله افقي 300 ميليمتري از نقطه لنگري متحرك وزنه را با ابزار سريع رها كننده نگه داريد.

وزنه را رها كرده و حداكثر نيرو بر روي خط تكيه گاه و ميزان كرنش خط را بر روي نقطه تكيه گاهي متحرك در زمان متناسب با حداكثر نيروي جلوگيري كننده زنجير، اندازهگيري نمائيد (به وسيله دوربين سرعت بـا لا يا وسائل مناسب ديگر)

اين دادهها براي اثبات صحت ادعاي سازنده براي ابزارهاي شرح داده شـده دربنـد 3-3-3-4 بكـا ر مـيرود .

اجزاء ممكن است بين آزمونها جايگزين شوند.

 

1-لودسل                        3- لنيارد زنجيري

2-ابزاراندازه گيري نيرو     4-  قسمت گوشه اي(اگراضافه گردد)

شكل01- روش اجرائي آزمون عملكردردهCابزارتكيه گاهي

 

3-4-3-5 آزمون استحكام متحرك(ديناميك)

روش اجرائي آزمون عملكرد به مانند بند2-4-3-5 مي باشد با اين تفاوت كه وزنه تا جائي بلنـد مـ يشـود تـا انرژي كافي سقوط به ميزان 21 كيلونيوتن در حداكثر نيروي لنيارد زنجيري برسد. نيـروي 21 كيلونيـوتني ممكن است ميان دو نقطه ابزارتكيهگاهي متحرك تقسيم شود اما بايـد حـداقل نيـروي لازم بـراي عملكـ رد آزمون را برآورده نمايد. وزنه بايد نگه داشته شود.

 

5-3-5 ردهD  ابزارتكيه گاه

1-5-3-5 تكيه گاه صلب افقي را مطابق راهنمائي نصب سازنده براي آزمون استحكام متحرك نصـب نمائ يـ د .

يك انتهاي لنيارد آزمون بند 3-5 را به نقطه تكيه گاه متحـرك  و سـر ديگـر آن ر ا بـه وزنـه 100كيلـ وگرمي  متصل نمائيد.

نقطه تكيه گاهي متحرك را در وضعيت مركزي (وسط تكيه گاههاي سازهاي) آزمون متصل نمائيد.

در حداكثر فاصله افقي300 ميليمتري از نقطه تكيه گاه متحرك و به عنوان ابزار سريع رهاكننده، وزنه را نگه داريد به گونهاي كه وقتي رها گرديـد بطـور آزاد قبـل ا ز آنكـه لنيـار د شـروع بـه گيـرش نمايـد بـه ميـزان (05+2500) سقوط آزاد داشته باشد.

وزنه را رها كرده، مشاهده نمائيد كه آيا گرفته ميشود  .

 

2-5-3-5 آزمون استحكام متحرك را به همراه نقطه تكيه گاه متحرك در تكيه گاههاي سازهاي ميـاني تكـرا ر نمائيد.

 

3-5-3-5آزمون استحكام متحرك را به همراه نقطه تكيه گاه متحرك دركارگاههاي انتهـاي سـاز هاي تكـرا ر نمائيد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *